Blog Post
Maak je wereld een beetje mooier met de vier inzichten van Don Miguel Ruiz
Dick de Zwart • sep. 25, 2018
'The Four Agreements’, in het Nederlands ‘De vier inzichten’, is een fenomeen in de wereld van spirituele boeken. Wereldwijd zijn er meer dan 5 miljoen exemplaren van dit dunne boekje verkocht. Vijf jaar geleden kreeg ik het van mijn goede vriend Pim (van Vuuren) en ik deel graag met jou waarom dit boekje mijn leven steeds blijft veranderen.
Wat bedoelt de schrijver met 'agreements'?
In het eerste hoofdstuk zet Miguel Ruiz zijn theorie uiteen over hoe ons denken gevormd wordt. Volgens het boek worden kinderen vanaf hun geboorte bepaalde regels aangeleerd. Op subtiele wijze wordt aan kinderen vertelt hoe ze moeten leven door hun ouders, school en de maatschappij. Wanneer ben je een ‘good boy’ of ‘good girl’ en wanneer ben je een ‘bad boy’ of ‘bad girl’?
De regels waar we het mee eens zijn worden ‘Agreements’. Eerst hebben we onze ouders nodig die deze regels keer op keer voor ons herhalen. Maar na een tijdje zitten ze in ons hoofd en kunnen we onszelf onthouden aan de regels op het moment dat we op het punt staan die te breken. Ruiz schetst een beeld van een innerlijke Judge: deze beoordeelt iedere handeling die we verrichten. Daarnaast is er de innerlijke Victim: deze gelooft alles wat de Judge zegt en zwelgt in zelfmedelijden. Deze twee gezellige figuren houden elkaar in stand.
Agreements zou je kunnen vergelijken met een ideaalbeeld. Volgens Ruiz streven we allemaal naar een ideaalbeeld van onszelf, gevormd in onze jeugd. Dit is hoe je volgens je Agreements zou moeten zijn. In de werkelijkheid blijk je natuurlijk niet aan dit onrealistische ideaalbeeld te kunnen voldoen. Dit zorgt er volgens Ruiz voor dat er zo veel mensen zijn die zichzelf niet accepteren zoals ze daadwerkelijk zijn, wat leidt tot een heleboel ellende. “Living in the dream of hell,” zoals hij het verwoordt.
* To be alive is the biggest fear humans have.
* Death is not the biggest fear we have: our biggest fear is taking the risk to be alive-
the risk to be alive and express what we really are.
* Just being ourselves is the biggest fear of humans.
* We have learned to live our lives trying to satisfy other peoples demands.
* We have learned to live by other peoples points of view because of the fear of not being accepted or not being good enough for someone else.
De oplossing, volgens The Four Agreements
De oplossing is om te raden te gaan bij jezelf en je bewust te worden van alle Agreements die je met jezelf hebt gemaakt. Ga eens na bij jezelf: wat heb jij voor ‘regeltjes’? “Ik mag niet lui zijn”? “Ik moet elk jaar 2 keer op vakantie”? “Iedereen moeten mij aardig vinden”? “Mensen mogen geen zwakte tonen?”
Waarschijnlijk zeg je deze subtiele regeltjes zo vaak tegen jezelf dat je er niet meer bewust van bent. Toch kan je dat veel inzicht opleveren. Sta er eens bij stil wat jij op een dag allemaal tegen jezelf zegt en stel jezelf de vraag: Vind ik dit echt? Klopt dit wel? Levert deze gedachte mij iets op? Of maakt hij me alleen maar gestrest en uitgeput?
Volgens Ruiz zou ieder mens ontelbaar veel grote en kleine Agreements hebben die vaak ook nog in tegenstrijd zijn met elkaar. Tijd voor het volgende deel: vier positieve, nieuwe Agreements!
Agreement 1: Wees onberispelijk met je woord
Ruiz stelt dat er veel macht zit in woorden. Woorden kunnen mensen emotioneren. Woorden kunnen liefde veroorzaken. Woorden kunnen mensen ertoe zetten anderen te vermoorden. Zoals Ruiz het zegt:
“Your word is pure magic. And misuse of the word is black magic.”
Concreet gezien betekent onberispelijk zijn met je woord dat je alleen de waarheid spreekt en niet kwaadspreekt over anderen achter hun rug om. Ruiz moedigt je aan om je woorden te gebruiken om liefde te verspreiden. Geef jezelf en anderen complimenten en zeg alleen dingen als je ze echt meent.
Agreement 2: Trek je niets persoonlijk aan
Deze tweede Agreement bouwt voort op de eerder genoemde theorie. Ieder mens leeft in zijn eigen droom. Ieder mens heeft zijn eigen Agreements en die zijn weer anders dan jouw Agreements. Om die reden heeft alles wat de ander zegt en doet alles te maken met haar Agreemenst, haar manier van naar de wereld kijken, en heeft het niks maar dan ook niks te maken met jou.
“Nothing other people do is because of you. It is because of themselves.”
Ruiz drukt je op het hart om je niets persoonlijk aan te trekken wat anderen doen of zeggen. Niet als ze je beledigen maar ook niet als ze je complimentjes geven. Deze beledigingen en lof hebben namelijk niks met jou te maken, maar met hen.
Ruiz noemt het zelfs de meest extreme vorm van egoïsme wanneer je je dingen persoonlijk aantrekt. Als je je iets persoonlijk aantrekt zou dit er namelijk op duiden dat je er van uitgaat dat alles over jou gaat. Het is menselijk om te denken dat jij voor alles verantwoordelijk bent. Maar dat is een hele vermoeiende last. En gewoon simpelweg niet waar.
Wanneer het je lukt om immuun te worden voor wat anderen over je denken, zal je volgens Ruiz een stuk minder last hebben van emotioneel lijden, jaloezie en boosheid. Je zal je bevrijd voelen.
Agreement 3: Maak geen assumpties (doe geen aannames)
In dit hoofdstuk beschrijft Ruiz dat wij mensen al snel geneigd zijn om aannames te maken. Anderen gedragen zich op een bepaalde manier. Wij maken daar assumpties over (en nemen het vaak persoonlijk), wat leidt tot een heleboel misverstanden, conflict en ellende.
Vooral in de relaties met mensen die dichtbij ons staan zijn we veel geneigd om aannames te doen. Lara noemt het voorbeeld: “Mijn partner kent me zo goed. Hij weet vast wel wat mij nu dwars zit,” denken we vaak en vervolgens spreken we ons niet uit vanwege die aanname. Wanneer onze partner toch geen gedachtelezer blijkt te zijn, voelen we ons gekwetst. Stel jezelf de vraag zoals Byron Katie dat altijd doet: "Is it true? Really true? How can you tell?"
Ruiz moedigt je aan om geen aannames te doen. Wanneer iets onduidelijk voor je is, stel dan vragen. Als je iets wil van een ander, vraag daar dan om. Het streven is om helder en duidelijk te communiceren. Op die manier ben je automatisch onberispelijk met je woorden en ontstaat er minder verwarring en conflict.
Agreement 4: Doe altijd je best
Het vierde Agreement luidt om altijd zo goed mogelijk je best te doen. Niet meer en niet minder. Ruiz plaatst daarbij wel de voetnoot dat je best doen niet iedere dag hetzelfde hoeft te betekenen. Op een complete rotdag is ‘je best’ misschien wel gewoon de dag doorkomen. Maar als je ’s ochtends uitgerust en gemotiveerd wakker wordt, ligt dat niveau van jouw best een stuk hoger. Houd daarom altijd rekening met hoe je je voelt.
Ruiz stelt dat als je meer dan je best doet en dus eigenlijk te hard werkt, dit leidt tot vermoeidheid. Als je dit op de lange termijn blijft doen zul je er juist langer over doen om je doel te behalen. Doe je minder dan je best, dan leidt dit tot gevoelens van frustratie, schuldgevoel, spijt en zelfkritiek.
Wanneer je gewoon je best doet, niet meer en niet minder, heb je nooit een reden om je slecht te voelen over jezelf. Ruiz raadt je aan om iedere taak die je doet in het leven met volledige overgave te doen. Ook iets simpels zoals de afwas doen kan in een ritueel worden veranderd.
Volgens Ruiz moet je proberen om je best te doen, puur omdat je dat graag doet. Niet voor een beloning. Wanneer je een handeling alleen doet voor een beloning, zal je de handeling zelf op een gegeven moment gaan haten.
* You were born with the right to be happy.
* You were born with the right to love, to enjoy and share your love.
* You are alive, so take your life and enjoy it.
* You can only be you when you do your best.
* When you don’t do your best, you are denying yourself the right to be you.
En nu? Wat als je bij de eerste agreement al hopeloos faalt?
Dat geeft niet. Dat vind ik juist zo stimulerend. De poging om het "goed" te doen is al zoveel waard. En sinds ik me meer bewust ben van deze agreements, is de wereld om mij heen mooier en beter geworden. Echt!
Oh ja, en het is schokkend om te merken wat een verschil het kan maken als je je realiseert dat jij niet 'bent' wat een ander zegt, ziet of doet. Maar dat dat slechts zijn of haar kijk op de wereld, en dus op jou is. Ik bedenk me altijd, als ik iemand negatief hoor praten over een ander, dat die ander een vader, een moeder, vriend of vriendin heeft die daar heel anders over denkt. Dus wat is dan de 'waarheid'? Juist. Die is subjectief, dus niks waard. Zo wordt de tweede agreement heel helder voor mij: Vat niets persoonlijk op.
Het Haagsche Heeren Diner
Samen met mijn goede vrienden Pim, Eric en Marlinde, hebben we het hier regelmatig over tijdens ons maandelijkse dineetje. Inmiddels eigenlijk tweemaandelijks.. maar even waardevol. En soms moeten we ook onderling toegeven dat het ook wel eens lekker is om niet 'impecable' of onberispelijk met onze woorden te zijn. Maar dan alleen onderling :-)
Ben je gestimuleerd om ook dit boek eens te lezen? Of juist niet? Ik hoor het graag.
Dit blog is een onderdeel van mijn zoektocht naar de formule die ervoor zorgt dat jouw verhaal blijft hangen. En dan vooral in positieve zin! In die zoektocht stuitte ik op het boek van Chris Anderson: De TED-methode. Ik deel graag met je hoe dit boek ons dichterbij de ultieme presentatieformule brengt.
k ons dichterbij de ultieme presentatieformule brengt.
Ken je dat stemmetje in je hoofd dat fluistert: "Wanneer ontdekken ze dat ik eigenlijk helemaal niets kan?"
Assertiviteit, een sleutelbegrip in de sociale psychologie, draait om de manier waarop je in sociale situaties met anderen omgaat.
Het spirituele perspectief op Leiderschap: Verbinding en betekenis
“ Jij komt altijd te laat op onze meetings! ”, schreeuwt de de een. “ Nou, pffff, ik kan er ook niks aan doen. Het was superdruk onderweg! ”, stamelt de ander.
De dramadriehoek is ontworpen door Stephen Karpman. Het laat zien dat je gevangen kunt zijn in een steeds terugkerend patroon van aanklagen, redden en het slachtoffer zijn. Hoe herken je dit patroon en hoe overstijg je het?
“Nog even de tanden op elkaar”, hoor ik mezelf zeggen tegen mijn ouders. “Binnenkort kunnen we vast wel weer met de familie iets leuks doen”. Alsof op een of andere magische manier alles weer bij het oude is. Reality check: dat gaat niet meer gebeuren. En er zijn ook positieve ontwikkelingen. Voor ons als marketeers zijn het bijzondere tijden. Digitalisatie is nog nooit zo snel gegaan. Marketing in ‘het nieuwe normaal’. Wat is dat? Wat is er eigenlijk veranderd in het consumentengedrag, en hoe gaan wij, als marketeers daarmee om? Ik heb drie blogs op een rijtje waardoor ik me geïnspireerd voelde. Het is het topje van een ijsberg aan mega-interessante verhalen. Dus meer info volgt als je In blog nummer 1: Eric van Hal, van Mediaweb zette in zijn laatste blog 22 trends op een rijtje. Korte recap: De digitalisering is in een stroomversnelling terecht gekomen en marketingtechnieken schuiven op naar meer en meer persoonlijk. En op de plaatsen waar de mensen zich in privé tijd bevinden. Blog nummer 2: In een blog op Adformatie wordt ons op het hart gedrukt dat elke marketeer zich moet afvragen hoe de wereld van de klant veranderd is door deze crisis. Is het achterliggende klantprobleem veranderd? En niet blind varen op de marketing koers van pre-corona. Blog nummer 3: Pieter Voogt schrijft op Marketingfacts dat wij, als marketeers, na de coronacrisis flink aan de bak moeten om de achterstand die de crisis ongetwijfeld heeft veroorzaakt, zoveel mogelijk goed te maken. De kans is aanwezig dat daarvoor ook nog eens minder budget beschikbaar is, omdat in geval van een negatieve cashflow het marketingbudget nu eenmaal een 'makkelijk slachtoffer' is. Dat betekent dus dat we als marketeers nóg creatiever moeten zijn. Een mooie gelegenheid om onszelf en onze meerwaarde te bewijzen! Kortom: Genoeg leesstof te vinden. Mijn persoonlijke take away is ‘ denk vooruit ’. Ook deze crisis gaat voorbij. En snap je dan je klanten nog? Blijf dus flink communiceren, luister intensief en stuur bij waar je kan. Op naar 2021!
Het eerste jaar als zelfstandige zit er op, in september at ik met vrouw en kinderen een taartje op mijn leven als ZZP-er. Een turbulent jaar, een leerzaam jaar, stapels nieuwe contacten, inzichten en plezier. Maar ook een uitdagend jaar. Want je weet nooit precies wat de (nabije) toekomst brengt. “Niks voor mij, die onzekerheid”, zeggen veel van mijn vrienden. En dan denk ik, waarop vertrouw ik eigenlijk? Met welke overtuiging neem ik het risico om sterk te durven variëren met mijn inkomsten? Op die momenten denk ik terug aan de vakanties toen ik, als student, door Europa liftte. Met een rugzak, lichtgewicht tentje, slaapzak, gaspitje en liftbord stond ik geregeld langs de weg. Naar Engeland, Frankrijk, Spanje of naar welke andere plek dan ook. Hoe vaak heb ik gedacht: “ik sta hier niet goed, ik kom nooit weg” of, “deze lift brengt me niet waar ik heen had willen gaan”, “Help!!” Maar, ik kwam altijd weer weg, ik kwam altijd aan op mijn bestemming en ook weer veilig thuis. OK, de route was vaak een beetje anders, de tijdsinschatting klopte vaak niet en er waren andere onverwachte situaties. De enige constante was dat het altijd lukt. Het was een wetmatigheid, geen geluk. "De enige constante was dat het altijd lukt. Het was een wetmatigheid, geen geluk." En zo leef ik ook mijn ZZP-leven. De bestemming is min of meer bekend; ik wil mensen en organisaties verder helpen middels betere en eerlijke (marketing)communicatie. Maar hoe ik daar kom, en wanneer… geen idee. En dan vertrouw ik dus op mijn geloof in de wetmatigheid waarmee ik ook altijd liftte: het komt altijd weer goed. Ik lift, zogezegd, mijn weg door mijn professionele leven. Met vol vertrouwen, verwachting en plezier. "Ik wil mensen en organisaties verder helpen middels betere en eerlijke (marketing)communicatie" Mijn gedachten aan deze vergelijking en de zekerheid die ik eruit put, veranderen op slag mijn zorgen over mijn volgende opdracht in een verwachtingsvolle nieuwsgierigheid. Hier sta ik, rechtop, glimlach op mijn gezicht, met mijn rugzak vol kennis en ervaring en op mijn liftbordje staat ‘betere marketingcommunicatie’. Dus: Wie pikt mij op en waar gaan we heen?
Als je interimmer bent, of op projectbasis werkt, ben je altijd op zoek en ontvankelijk voor je volgende klus. Althans, dat zou verstandig zijn. Zorg dat minimaal 2 van de 3 P's in je opdracht aanwezig zijn.
Onlangs ging ik op bezoek bij en bedrijf dat net een jaar geleden begonnen is en net is afgesplitst van het oorspronkelijke moederbedrijf. Toffe lui, fantastisch (technisch) product, heel veel ideeën, een flink aantal enthousiaste klanten en veel energie. Maar met heel weinig marketingbudget.
